Αστάθεια ώμου – Εξάρθρημα
Η αστάθεια του ώμου αποτελεί μία ξεχωριστή παθολογική οντότητα, δεδομένου ότι έχει συνέπειες άμεσες ή μακροπρόθεσμες στην λειτουργικότητα του ασθενή, στο επίπεδο διαβίωσης του. Ο ώμος και πιο συγκεκριμένα η γληνοβραχιόνια άρθρωση αποτελεί την πιο ευρέως κινούμενη άρθρωση του σώματος. Λόγω της ανατομικής της κατασκευής (μικρές επιφάνειες οστών) και του συστήματος σταθεροποίησης της (βασίζεται κυρίως στα περιβάλλοντα μαλακά μόρια – επιχείλιος χόνδρος, σύνδεσμοι, θύλακας, μύες) εμφανίζει πολύ συχνά προβλήματα ασταθούς λειτουργίας. Η αστάθεια του ώμου ορίζεται ως η (τραυματική ή μη) μετατόπιση της θέσεως της κεφαλής του βραχιονίου οστού εκτός της επιφάνειας της ωμογλήνης. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται ως εξάρθρημα ώμου και διακρίνεται σε πρόσθιο, οπίσθιο, ουριαίο ή πολλαπλών κατευθύνσεων. Ταξινόμηση Αστάθειας Ανάλογα με την οξύτητα και του βαθμού της μετατόπισης του βραχιονίου οστού, η αστάθεια κατηγοριοποιείται σε εξάρθρημα και υπερξάρθημα. Η διαφορά των δύο παραπάνω έγκειται